Zelf je groenten telen, al is het maar in minuscule plastic bakjes in de vensterbank, is hot. Aan ervaren moestuinders gaat deze manie goeddeels voorbij. Die hebben de afgelopen weken de voorbereidingen voor een nieuw seizoen gemaakt zoals ze dat al jaren gewend zijn. Na het spitten de grond in fases zaaiklaar maken en een paar mooie lentedagen afwachten totdat de grond genoeg opgewarmd is om de voorgekweekte plantjes en het zaad aan de grond toe te vertrouwen. Dit jaar een paar weken later dan we doorgaans gewend zijn, maar dat hoort er nu eenmaal bij.
Elk seizoen zijn er teelten die tegenvallen of mislukken. Zo oogstte ik vorig jaar precies één (1) pruim van zes bomen, nadat een verlate nachtvorst begin mei de veelbelovende bloesempracht finaal vernielde. Maar – en dat weet iedereen die deels of helemaal van de natuur afhankelijk is – tegenvallers horen bij een moestuin als een regendag bij een Hollandse vakantie. En geduld niet te vergeten. Door de aanhoudende junikoude vorig jaar stonden mijn aardappelen en peulen er ronduit beroerd bij. Om na enkele weken van zomerwarmte de achterstand meer dan royaal in te halen.
Dat is het mooie van het werken in een moestuin: het levert heerlijke groenten en vruchten op. Maar de bijoogst van het leren omgaan met tegenvallers en geduld zou ik zeker niet willen missen.