De koffiejuffrouw en het logo van Den Hâneker

Onlangs was ik weer eens te gast bij Den Hâneker, de vereniging voor natuur- en landschapsbeheer in de Alblasserwaard en VDen Haneker logoijfheerenlanden. Ondanks de hoge temperaturen is de kans om nu een grutto in de polder te zien nihil. Dus moeten we het doen met de getekende grutto, die sinds de start van de vereniging in 1994 het beeldmerk is, samen met een gestileerde knotwilg. Mooier kun je het Hollandse polderleven niet verbeelden.

Het oordeel van de buitenstaander
Destijds mocht ik me met een werkgroepje buigen over de huisstijlvoorstellen. Er lagen een stuk of vier, vijf mooie schetsen op tafel en voor ieder ontwerp was iets te zeggen. We vonden ze allemaal even mooi en konden moeilijk tot een keuze komen. Op zo’n moment heb je behoefte aan het oordeel van een onafhankelijke buitenstaander. In mijn rol als communicatieadviseur heb ik het bij de presentatie van schetsontwerpen diverse keren meegemaakt dat de toevallig passerende secretaresse of koffiejuffrouw werd gevraagd wat ze ervan vond. En meer dan eens bleek dat oordeel – bewust of onbewust – zwaar mee te wegen in de besluitvorming van de manager.

Resoluut
Den Hâneker had, zeker in de begintijd, geen secretaresse, maar wél een koffiejuffrouw in de persoon van Nel Slob. Want bij haar thuis aan de keukentafel zat de delibererende werkgroep over de schetsvoorstellen gebogen. Neeltje was resoluut toen ze naar haar mening werd gevraagd. En zo kwam Den Hâneker aan het logo dat alweer ruim twintig jaar deze vereniging voor natuur- en landschapsbeheer siert.

En dan de nDen Haneker, bord in de polder
Aan de naam werden aan de keukentafel in Noordeloos weinig woorden vuilgemaakt. Die stond vast: Den Hâneker, streektaal voor mannetjesgrutto. Ik heb me later nog vaak verbaasd over die n in het lidwoord Den. Ik ben benieuwd wat Nel Slob ervan zou hebben gevonden.