Morgenavond mag ik in de Grote Kerk in Gorinchem op het podium staan. Als tenor bij COV Gorkum zing ik de Paulus van Mendelssohn. Het zou mijn afscheidsconcert worden, want de dinsdagavond is als repetitieavond heilig. En de gemeenteraad van de nieuwe gemeente Molenlanden heeft de dinsdagavond als vaste vergaderavond geprikt. Die gaat natuurlijk voor.
Ik schrijf zou, want bij de verkiezingen eind november viel ik buiten de boot. Eigenlijk heb ik maar één persoon met een blij gezicht gezien: de voorzitter van ons koor, die zich al tijden zorgen maakt over de uiterst schrale bezetting van de tenordivisie.
Prognose
Hoe zat het ook alweer? Woensdag 21 november waren de herindelingsverkiezingen voor Molenlanden. Als de nummer twee op de lijst van de ChristenUnie maakte ik me weinig zorgen. Onze eigen prognose was vijf, misschien zelfs zes zetels. Het werden er vijf. Tijdens de verkiezingsavond werd al snel duidelijk dat onze kandidaten uit de top tien meer dan gemiddeld goed scoorden in hun eigen dorp. Dat gold vooral voor de dorpen Nieuw-Lekkerland, Giessenburg, Oud-Alblas en Streefkerk, waar respectievelijk Harry Stam, Leo Timmer, Erik Jonker en Pieter van Bruggen de stemmentrekkers waren. Begrijpelijkerwijs weinig (voorkeur)stemmen voor de CU in mijn eigen woonplaats Arkel, waar het aantal CU-kiezers altijd gering is geweest. En tot lokale beroemdheid heb ik het nooit weten te schoppen.
Hoe zou het vrouweneffect uitpakken?
Na het tellen van de stemmen, laat op de avond van 21 november, besefte ik dat een nieuwe raadsperiode voor mij nog lang geen gelopen race was. Leon de Wit, nummer 3 op onze lijst, had toen de hoop al opgegeven. Binnen de CU kennen we het fenomeen van de voorkeurstemmen voor de hoogstgeplaatste vrouw op de kieslijst. Vooral vrouwelijke kiezers laten op deze manier weten dat ze een fractie van louter mannen een slecht idee vinden. Waar ik het overigens helemaal mee eens ben. Wat zou het effect in Molenlanden zijn?
Twee dagen later, toen alle voorkeurstemmen keurig waren geteld, wisten we het antwoord op die vraag. Met 183 stemmen, net genoeg voor het halen van de kiesdrempel van 180 stemmen klom Sanne Zijlstra, nummer 8 op de lijst, naar de vijfde plek en was het raadsavontuur voor mij (155 voorkeurstemmen) voorbij. De gemeente Giessenlanden zou per 31 december 2018 ophouden te bestaan; het betekende ook mijn laatste dag als volksvertegenwoordiger.
Zeker niet afgeserveerd
Verbazing, verwarring en ongeloof. Zo waren mijn eerste reacties. Tegelijkertijd had ik er natuurlijk gewoon de smoor in. In die eerste paar dagen heb ik heel wat synoniemen voor mijn gemoedsgesteldheid voorbij zien komen. Teleurgesteld, vooral dat. Maar zeker niet in mensen. De verkiezingen zijn eerlijk verlopen, tijdens de campagne heeft niemand negatief op de man gespeeld. Ik voelde me dan ook niet afgeserveerd, zoals iemand suggereerde. Als ik nu zelf dik 25 voorkeurstemmen meer had gehad. Of 60 stemmen voor de CU als geheel, zodat de derde restzetel naar de CU in plaats van Doe Mee! Molenlanden was gegaan. Als het nu slechter weer was geweest. Als… Zo blijven we nog wel even bezig. De feiten zijn zoals ze zijn.
Een stevige, inhoudelijke campagne
Terugblikken op de verkiezingen is ook de campagne evalueren. Laat ik het dicht bij huis houden. De CU heeft een stevige inhoudelijke campagne gevoerd. Enkele ideeën die we tijdens de campagne hebben uitgediept, zoals het Thuishuis voor ouderen en de bouwkringloop, kregen en krijgen veel bijval en positieve aandacht. Ook onze inzet voor jongerensoos De Korf in Giessen-Oudekerk kreeg positieve reacties. En het werkbezoek van minister Schouten aan Zuivelfabriek De Graafstroom in Bleskensgraaf had ik niet willen missen.
Onze campagne resulteerde in bijna 12% meer stemmen; dat is een prima resultaat voor een partij die het doorgaans moet hebben van een vaste aanhang en weinig zwevende kiezers trekt. Al met al een succes. Maar helaas geen zesde zetel, en deelname aan de coalitie evenmin. Wat dat laatste betreft: Fractievoorzitter Harry Stam heeft daarover in de media een duidelijk standpunt ingenomen. Dat ga ik hier niet overdoen.
Had je dingen beter kunnen doen in de campagne? Ongetwijfeld. Zou je de volgende keer dingen anders doen? Zeker. Ben je de volgende keer weer beschikbaar? Geen idee. Heb je veel bereikt? Minder dan ik zou willen? Was het de moeite waard? Ja!
Ik ben en blijf betrokken
Mijn nieuwe status is die van ambteloos burger. Iemand die weer de regie heeft over zijn eigen agenda. Die ’s avonds na de maaltijd niet onmiddellijk weg moet voor een volgende vergadering. Iemand die tijdens het schrijven van dit stukje uitkijkt op polder Rietveld in de Vijfheerenlanden en zich afvraagt waarom dat stukje niet bij Utrecht is gevoegd. Iemand die gewoon betrokken blijft bij die mooie Alblasserwaard. Iemand die voor het zingen van mooie koorwerken gewoon lid van COV Gorkum kan blijven, en vanwege de repetitieavonden dus niet de raadsvergaderingen op dinsdag kan volgen.
O ja, er zijn nog kaarten te koop voor het COV-concert, vrijdagavond 25 januari 2019 in de Grote Kerk van Gorinchem, aanvang 20.00 u
